تحلیل عوامل جمعیت‌شناختی مرتبط با تصمیم‌گیری اخلاقی بازیکنان فوتبال

زمینه: تصمیم­گیری اخلاقی به عنوان شکل سازمان­یافته تأمل اخلاقی، به منظور حل تعارضات اخلاقی بوده و از عناصر ضروری در حوزۀ ورزش محسوب می­شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی وضعیت تصمیم­گیری اخلاقی بازیکنان لیگ برتر فوتبال ایران و شناسایی عوامل جمعیت‌شناختی مرتبط با آن بود. روش: روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی می­باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، همگی بازیکنان شاغل در لیگ برتر فوتبال ایران در فصل 90-91 بودند (396N=) که تعداد 162 بازیکن از 11 تیم راه آهن، نفت تهران، مقاومت شهید سپاسی، فولاد خوزستان، شاهین بوشهر، سپاهان اصفهان، ملوان بندر انزلی، نفت آبادان، پیکان، پاس همدان و آلومینیوم هرمزگان به عنوان نمونه نهایی پژوهش انتخاب شدند. روش نمونه­گیری؛ در مرحلۀ انتخاب تیم­ها، در دسترس و سپس در مرحله انتخاب بازیکنان به صورت تمام شمار تعیین گردید. ابزار مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه 28 گویه­ای وضعیت­های دشوار اخلاقی در فوتبال حرفه­ای (DPSQ-Iran) بود که به منظور جمع­آوری اطلاعات در اختیار آزمودنی­ها قرار گرفت. در نهایت، جهت برازش الگو و مشاهدهء ارتباط بین عوامل جمعیت­شناختی با تصمیم­گیری اخلاقی از تحلیل مسیر و جهت مقایسه تصمیم­گیری اخلاقی و خرده مقیاس­های آن به تفکیک تیم­ها از تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنی­داری 05/0P< استفاده شد. یافته ­ها: یافته‌ها نشان داد که؛ تصمیم‌گیری اخلاقی بازیکنان لیگ برتر فوتبال ایران در وضعیت متوسط و نامطلوبی قرار داشته و بیشتر بازیکنان با وجود آگاهی‌های اخلاقی از قضاوت و مسئولیت­پذیری اخلاقی کمی برخوردار هستند. ضمن اینکه یافته­ها ارتباط برخی عوامل جمعیت­شناختی مانند: تجربیات فردی، شغلی و حرفه­ای را بر تصمیم­گیری اخلاقی بازیکنان تأیید کردند. نتیجه‌گیری: برپایۀ یافته‌های پژوهش؛ استعدادیابی و پرورش فنی، اجتماعی و رفتاری بازیکنان شایسته از سنین پایه و همچنین، مهندسی اخلاقی تجربه های فردی، شغلی و حرفه­ای آنان، ممکن است منجر به بهبود وضعیت اخلاقی فوتبال ایران شود.